بوت استرپ و دونیت در کسبوکار

دونیت چیست? بوت استرپ چیست?

بوت استرپ علاوه بر اینکه یک مفهوم برنامه نویسی هست که ما الان با اون کار نداریم یک مفهوم جداگانه در کسبوکار هم دارد که الان میخوایم به تفاوت بوت استرپ و دونیت در کسبوکار بپردازیم که تقریبا نقطه مقابل هم قرار دارند

من امیدکربلایی زین پس مقاله های غیر تخصصی برنامه نویسی و با موضوعیت کسبوکار در سایت گیتی گیت قرار خواهم داد که امیدوارم لذت ببرید و مفید باشه

درواقع استارتاپ هایی که به دنبال جذب سرمایه به شکل عمومی هستند و این عملیات رو با سایت هایی مثل کیک استارتر انجام میدن دونیت کردن میگن

و به کسبوکار هایی که خود اکتفا هستند و به دنبال چذب سرمایه عمومی نیستند بوت استرپ گفته می‌شود

در اخر مقاله با چند پاراگراف اعتراض امیز به سیستم کارآفرینی ایران با مثالی از رپر ها خواهم گفت که به نظر خودم بسیار تامل برانگیز هست

بوت استرپ چیست و چگونه می‌توان با جمع‌آوری دونیت به آن رسید؟

تا همین چند سال پیش، استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای نوپا نقش مهمی در زندگی هیچ‌کدام از ما نداشتند. اما امروز دیگر نمی‌توان زندگی را بدون حضور استارتاپ‌هایی که شرایط کار و زندگی را برایمان راحت‌تر کرده‌اند، تصور کرد. درباره‌ این‌که استارتاپ‌ها از کجا می‌آیند و چگونه یک ایده را به محصولی کاربردی بدل می‌کنند، صحبت‌های بسیاری می‌توان مطرح کرد. در این مقاله اما قصد داریم به مفهوم بوت‌استرپ (Bootstrap) در استارتاپ‌ها بپردازیم و از اهمیت جمع‌آوری دونیت (Donate) یا همان حمایت مالی در این خصوص صحبت کنیم، و بفهمیم که تفاوت بوت استرپ و دونیت در کسبوکار در چیست.

بوت استرپ چیست؟

برای آغاز هر کسب‌وکاری به مقداری مشخص از سرمایه نیاز داریم. تقریبا، انجام هیچ‌کاری بدون صرف هزینه ممکن نیست و لازم است تا منابعی متشکل از منابع مادی و انسانی را در بازه‌ای مشخص صرف کنیم تا بتوانیم به به تجارتی پایدار برسیم.

روش مرسوم در راه‌اندازی کسب‌وکار، شاید این باشد به تامین مالی بپردازیم. از بانک وام بگیریم، سرمایه‌ شخصی را درگیر کنیم و یا به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری برویم. اگر در این مسیر قرار گرفته باشید، به خوبی می‌دانید که هیچ‌کدام از این گزینه‌ها چندان آسان نیست و نیازمند صرف زمان و انرژی فراوان است و هرکدام به دلایل متعددی، ممکن است به نتیجه نرسد. اما عدم یافتن منابع مالی برای پیش‌برد کسب‌وکارمان، دلیل خوبی برای پایان یافتن کار نیست. با اتکا به شیوه‌ی بوت‌استرپ در کسبوکار می‌توانیم سازوکار عملکردی کسب‌وکارمان را به نحوی برنامه‌ریزی کنیم که بدون اتکا به منابع مادی اولیه‌ زیاد، بتوانیم فعالیت خود را آغاز کنیم. ببرخلاف آن‌چه به نظر می‌رسد، سرمایه‌پذیری و یا بهره‌مندی از سرمایه‌ اولیه زیاد، نقطه‌ آغاز بسیاری از استارتاپ‌ها نیست و بوت استرپ کردن، شیوه‌ای‌ست که بسیاری از کسب‌وکارهای نوپا برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود به ان روی می‌آورند.

بوت استرپ در کسبوکار به زبان ساده یعنی آنکه استارتاپی را با صرف حداقل هزینه و به طبع آن با سرعتی آهسته راه‌اندازی کنیم و توسعه بدهیم. بجای آن‌که نیروی انسانی متعددی را استخدام کنیم و یا هزینه‌های مختلفی را برای بازاریابی و… صرف کنیم، تلاش کنیم که از حداقل منابع بهره ببریم و با بودجه‌ای بسیار محدود، هزینه‌ها را مدیریت کنیم.

کارآفرینانی که به راه‌اندازی استارتاپ به شیوه‌ی بوت استرپ روی می‌آورند، معمولا در جای دیگری مشغول بکار هستند و ساعات اضافه و اوقات فراغت خود را صرف کار روی استارتاپ‌شان می‌کنند. هزینه‌های مورد نیاز را نیز از حقوق و درآمدهای دیگرشان تامین می‌کنند. این مسیر تا آن‌جایی ادامه می‌یابد که یا درآمدهای استارتاپ به نقطه‌ای برسد که آن‌ها را از کار در شرکت‌های دیگر بی‌نیاز کند، یا اینکه بتوانند سرمایه‌گذاری برای کسب‌وکار خود بیابند.

دونیت چیست و چگونه می‌تواند به پیش‌برد یک استارتاپ کمک کند؟

ممکن این سوال برایتان پیش آید که همان سرمایه‌ اندک اولیه را از کجا و به چه شیوه‌ای تامین کنیم؟ یا چطور در گرماگرم کار منابع مالی مورد نیاز برای پرداخت هزینه‌های جاری و.. را به دست آوریم؟ دونیشن یکی از مطرح‌ترین شیوه‌هاست که به کمک آن می‌توانید از دوستان، آشنایان و یا هر شخصی که به کسب‌وکار شما علاقه‌مند است، کمک مالی دریافت کنید.

همه‌ ما برای اینکه محصولات مورد نظر و مورد نیازمان را در اختیار بگیریم حاضریم که متقبل نوعی از سرمایه‌گذاری خورد شویم که به ایده‌آل‌مان دست یابیم. مدل دونیشن بر همین منطق تمرکز دارد. در مدل دونیت، هزینه‌ مورد نیاز کارآفرین که ممکن است عدد بزرگی باشد، به قطعات خیلی کوچکی تقسیم شده و توسط تعداد نفرات زیادی. تامین می‌شود. مثلا اگر ۱۰۰۰ نفر برای ایجاد یک ایده و یا کسب‌وکار مشارکت کنند و هر کدام تنها عدد ۵۰.۰۰۰ تومان بپردازند، در مجموع پنجاه میلیون تومان سرمایه‌ اولیه به دست می‌آید که می‌تواند برای اجرای بسیاری از انواع کسب‌وکار بودجه‌ای مطلوب باشد.

با انواع مدل‌های درآمدی آشنا شوید

حال که با تفاوت‌های بوت‌استرپ و دونیت در کسبوکار آشنا شدید، بد نیست کمی درباره‌ی مفهوم مدل درآمدی صحبت کنیم و پس از آن، به معرفی انواع مدل‌های درآمدی بپرازیم.

حتما می‌دانید که مدل‌ درآمد، یکی از مهم‌ترین نکاتی‌ست که در فرایند راه‌اندازی کسب‌وکار باید به آن توجه کنید. مدل درامدی به زبان ساده، مدل و یا مدل‌هایی که بناست شما از کسب‌وکار و استارتاپ خود درآمد داشته باشید را توضیح می‌دهد. انواع مختلف از کسب درآمد در استارتاپ‌ها وجود دارد که در ادامه برخی از آن‌ها را آورده‌ایم:

1. مدل کمیسیون: مرسوم‌ترین مدل درآمدی در بین استارتاپ‌های واسطه‌ای (مثل دیجی‌کالا، اسنپ و…) دریافت کمیسیون و درصد از تراکنش میان خریدار و فروشنده است.
2. تبلیغات: استارتاپ‌هایی که تمرکزشان بر جذب مخاطب است عمدتا به این شیوه‌ی درآمدی روی می‌آورند. گوگل، معروف‌ترین در این بین است. خدمات رایگان (ایمیل، جستجو و..) ارائه می‌کند و در مقابل کاربران فراوانی می‌یابد و در نتیجه، درامد مطلوبی از نمایش تبلیغات به دست می‌آورد.
3. حق اشتراک: سرویس‌هایی که در ازای پرداخت حق اشتراک ماهانه، خدمات مشخصی به کاربران می‌دهند. این مدل درآمدی در این توسعه‌ی کمتری یافته است، با این‌حال فیلیمو را می‌توان موفق‌ترین در این میان یافت.

البته همان‌طور که در توضیحات پیشین آمد، مدل‌های درآمدی تنوعی بالایی دارند و با کمی جستجو می‌توان به فهرست کامل‌تری از آن دست یافت.

مدل جذاب دیگری که در ایران نمونه‌های کمتری از آن‌را می‌توان یافت، مدل حمایت مالی یا دونیت در کسبوکار است. روال مرسوم در این مدل درآمدی، جلب توجه و حمایت کاربران از فعالیت شماست. خدماتی را به صورت رایگان در اختیار کاربران قرار می‌دهید و یا وعده‌ی ارائه‌ی سرویسی مطابق با میل و نیازشان را پیشنهاد می‌کنید. بجای آن‌‌که آن‌ها را ملزم به پرداخت مبلغی مشخص کنید، درخواست می‌کنید تا به قدر توان‌شان مشارکت مالی داشته باشند.

در نگاه اول ممکن است این‌طور به نظر برسد که این مدل درآمدزایی کمی به همراه دارد. اگر این‌طور فکر می‌کنید، سخت در اشتباهید! بسیاری از پروژه‌هایی که در پروژه‌های کراودفاندینگ (سرمایه‌پذیری گروهی) نظیری کیک‌استارتر اقدام به جذب حمایت مالی کرده‌اند، توانسته‌اند تا چندده برابر از سرمایه‌ مورد نیاز خود را از این طریق جذب کنند.

اگر در فکر راه‌اندازی کسب‌وکاری بوت استرپ هستید و به دنبال راهکاری برای جذب منابع منابع مالی مورد نیاز خود می‌گردید، گزینه‌ دونیت را با دقت بررسی کنید. اولین و مهمترین حسن آن این است که برای آغاز جذب حمایت مالی، واقعا به سرمایه‌ای نیاز ندارید و به معنای واقع کلمه می‌توانید با ۰ ریال سرمایه آغاز کنید! کافی‌ست ایده‌ جذابی داشته باشید و به درستی آن‌را در معرض دید قرار دهید.

نکته‌ مهم دیگر آن‌که، عموما مدل جذب سرمایه و یا درامد از طریق دونیشن، علاوه بر آن‌که سرمایه‌ مورد نیازتان را تامین می‌کند، به ابزاری کارآمد برای بازاریابی شما نیز بدل می‌شود. اینگونه، با یک تیر دو نشان می‌زنید.

میبینیم که با برخی تعریف ها معلوم میشود که بوت استرپ و دونیت در کسبوکار نقطه مشترک که هیچ گاها مکمل هم دیگر هم میتوانند باشند

بعد از اشنایی با مفاهیم بوت استرپ و دونیت در کسبوکار در ادامه این مطلب قدیمی از زبان خودم خالی از لطف نیست

در کل عملیات دونیشن بد نیست اما ما بوت استرپی ها همیشه خودمون رو برتر از دونیتی ها میدونیم به دو دلیل

• نگرفتن کمک مالی
• بیزنسی که خیلی زود خود اکتفا شده

درواقع کارآفرینی که سرمایه گذار میخواد و دونیشن انجام میده مثل رپری هست که سایت شرطبندی زده!

من یک متن کوتاه قدیم ها درباره رفتار مشابه دولت با رپر ها و کارآفرین ها در ایران قبلا نوشتم که در ادامه براتون خواهم گفت

رپ فارس به سه قسمت تقسیم میشود:

قسمت اول

همه رپر ها ایران بودند

قسمت دوم

کمی بعد سختگیری ها دلیل بر مهاجرت تعداد زیادی از رپر شد

که در این بین همیشه رپر هایی که در ایران بودند برای خارجی ها خط و نشون میکشیدن و میگفتن که ما چون تو ایران موندیم و با سختی ها تونستیم زیرزمینی کارکنیم نسبت به شما برتری داریم

قسمت سوم

سختگیری ها به حدی رسید که دیگه هیچ رپری در ایران نماند!

به نظر من با شنیدن و دیدن و حس کردن اخبار در زمینه کارآفرینی، دنیای کارآفرین ها داره بیش از حد به دنیای رپر ها شبیه میشه با رفتار و اشتباهات سیستمی در ایران

به نظرم ما الان در قسمتی مشابه قسمت دوم رپر ها هستیم الان خود من هیچ یک از کارآفرین های خارجی رو به ایرانی ها ترجیح نمیدم و برتر نمیدونم

البته دلیل قانع کننده ام هم وجود ابزار های بسیار پیشرفته در ساید مدیریت و مارکتینگ در کشورهای پیشرفته میدونم که تست بازار رو براشون اسون میکنه

من همیشه میگم که داخل ایران کارآفرین ها استرس بیشتری از دزد ها دارند و بی دلیل مورد قضاوت سخت افرادی قرار می‌گیرند که دانش فنی لازم رو ندارند

و این سختی ها رو بهونه میکنند تا از کارآفرین های ایرانی مهاجر خودشون رو برتر بدونند و شروع به کُری خوندن میکنن مثل فاز دوم رپر ها

من بیش از حد میترسم از روزی که کارآفرین ها هم کارد در حدی به استخوانشون برسد که وارد فاز سوم رپر ها بشیم و کم کم کلا دیگه هیچ کارآفرینی ای در ایران شکل نگیرد

اگه کارآفرینی نباشه کاری نیست

اگه کاری نباشه پولی نیست

و اگه پولی نباشه… .. .

لطفا نظرتون رو هم من باب بوت استرپ و دونیت در کسبوکار و هم دراباره سخت گیری ها نسبت به کارآفرین ها در ایران که یک نمونش ماجرای پیچیده آپارات هست رو در بخش کامنت ها به اشتراک بگذارید